Mam die reuma had, werd door haar specialist geadviseerd om af te vallen. Van haar werd verwacht dat ze verantwoord at en vooral geen ongezonde zoete tussendoortjes zou nemen. Ze wilde ook alles op alles zetten, om het te doen lukken. Toch, waren er van die periodes dat ze er moeite mee had. Bijvoorbeeld tijdens de sinterklaastijd. Volgens haar, hoorde daar gewoon marsepein bij. En laat zij daar toevallig heel verzot op zijn. Ja, voor marsepein kon je mam, bij wijze van spreken, ’s nachts wakker maken. Maar over het algemeen genomen ging het diëten haar tamelijk goed af, d.w.z. zolang ze maar niets van dat spul onder ogen kreeg. Maar, zeker een keer is ze voor de bijl gegaan, wat eigenlijk ook wel te begrijpen viel. Op de slaapkamer van Annie trof ze namelijk een mandje aan, gevuld met fruit gemaakt van die lekkere marsepein. Annie had dit van haar vriendje cadeau gekregen. Zijzelf was geen liefhebster van dat zoete spul en zodoende stond dat mandje daar maar wat te staan. Telkens als mam Annie’s slaapkamer opkwam zag ze dat mandje weer en staarde er naar. Deze lekkernij moet mam uiteindelijk de ogen uitgestoken hebben en het water uit haar mond doen hebben lopen. Nadat ze voor de zoveelste keer dat lekkers van onder tot boven bekeken had, moet ze wel gedacht hebben: “nou ja, een stukje marsepein zal toch geen kwaad kunnen” en heeft er toen spontaan een hap uitgebeten.
Maar o wee! Wat toen gedaan? Na de zonde komt meestal de spijt, zo ook bij haar. Ze moest zich natuurlijk ook nog verantwoorden tegenover Annie. Maar dat wist ze via een stukje papier op te lossen waarop ze had geschreven: “ich höb ut neet gedaon”, mam. Of Annie dit geloofd heeft, is nog de vraag.
Riny
