Ik blader wat door mijn geheugen. Op mijn externe harde schijf staan al mijn foto's. Daar ontdekte ik vanmorgen de 3 fotootjes van Henk. Hij heeft die mij gestuurd of een ander familielid van de tak Roggel. Die wat bewaart, heeft wat.
In de map "de jaren 50" zie ik een foto van Manresa. Dat is een onderwerp voor een verhaal. Deze foto is gemaakt in 1956. Ik zat toen op de Lindanusschool in Roermond. De examenklas ging op retraite, als voorbereiding op het verdorven leven dat ons te wachten stond. Voor ik in mijn geheugen ga graven, bekijk ik de foto en probeer namen aan de koppen te koppelen.
.
Boven in het witte rechthoekje zie je mijn kop. De haren stijf van de .... Ja, wat deed je in die tijd in je haar om ze in model te houden. Het moet een of ander vet zijn geweest. Zelfs op de fiets raakte je kuif niet in de war. Om maar niet te spreken van de 'hoondervot' achter op je hoofd.
Tot mijn verbazing staat er iemand op de deze foto die ik er niet op verwacht had. Jack Quicken!!! We zaten beide op deze school, maar ik wist niet dat we beiden in één van de examenklassen zaten. Volgens mij was toen nog niet met hem bevriend. Nu na 50 jaar zie ik hem staan op deze foto. Het wit rechthoekje heb ik uitvergroot. Links van mij staat Jack. Als jij, Jack, deze foto niet hebt, stuur me een emailtje en ik stuur een copie op fotopapier naar je toe.
De retraite.
Manresa lag in Venlo op de Kaldenkircherweg. Het was een klooster met kleine kamertjes voor de paters. Het waren een soort cellen. In zo'n cel stond een bed, een kastje, een stoel plus tafel. Op de tafel lag de Katechismus en het Nieuwe Testament. Wij zouden hier 3 dagen verblijven. Voorbereiden op het leven dat ging komen. De paters die ons die 3 dagen begeleiden, waren er van overtuigd dat we al uitschot waren en ze voorspelden ons het hellevuur als we niet terugkeerden op het goede pad. De verdorvenheid zat vooral in het andere geslacht. Ik zocht vertwijfeld naar mijn gruwelijke tekortkomingen. Ervaring met het andere geslacht had je alleen van horen zeggen. Ik was vroeger, toen ik nog 13 jaar was wel eens naar een film voor 14 jarigen geweest, maar dat kon het toch niet zijn waarvoor je eeuwig zou moeten branden. Ontspanning had je ook: kaarten, natuurlijk niet voor geld, sjoelbakken, pingpongen, mens erger je niet. Driemaal per dag kreeg je een donderpreek over je heen. Na de preek moest je op je kamertje de preek nog eens goed op je in laten werken. Het beetje interesse in de kerk dat ik toen nog had, hebben ze uit me gepreekt. Ik haatte deze paters, het waren sadisten. Ze moesten ze in hun eigen cellen opsluiten en nooit meer loslaten op de jeugd.
